O yüzden, bu defa başka kimse için değil; sadece senin için demle o kahveyi. Kendinle en son ne zaman baş başa kaldın? Biliyorum... Hayat hızla akıp gidiyor. Ve sen de bir şeyleri yetiştirme telaşında, hep birilerine yetişmeye çalışırken kendinden…

Ruhumda filizlenen gizli bir bahar taşıyorum. Dallarımda açmayı bekleyen umut tomurcukları. Farklı kokular barındırır her duygum. Heyecanım yasemin, neşem bir papatya, hüznüm siyah gül iken huzurum bir lavanta, öfkem ise petunya.. Henüz keşfedilmemi…

Ruhunun sesini en son ne zaman duydun? Bazı sesler sessizdir. Ne kulakla duyulur, ne kelimeye sığar. Ama bilirim... İçimde bir kuş var. Bazen kırık, bazen ürkek… ama hep kanat çırpıyor. Bazen kimseye anlatamadığım cümleleri yazıya döküyorum. Kelimel…