Ruhunun sesini en son ne zaman duydun?
Bazı sesler sessizdir. Ne kulakla duyulur, ne kelimeye sığar. Ama bilirim... İçimde bir kuş var. Bazen kırık, bazen ürkek… ama hep kanat çırpıyor.
Bazen kimseye anlatamadığım cümleleri yazıya döküyorum. Kelimeler, yüreğimde biriken duygulara kanat oluyor. Ve o zaman anlıyorum: İçimde susmayan bir ses var. Bir çırpınış, bir yolculuk, bir çağrı gibi…
Bu blogda sana o sesi fısıldayacağım. Bazen bir satırda umut, bazen bir boşlukta sessizlik… Ama her seferinde dürüst, sade, gerçek olacak.
“Ruhumun kanat sesleriyle yazıyorum… Uçmak için değil, kendime konmak için.”
Hoş geldin. Belki senin içinde de bir kuş vardır. Belki sen de buraya, biraz olsun hissetmek için geldin. İyi ki geldin.
“Sen de kalbine konan o küçük sesi hiç duydun mu?” 🪶
0 Yorumlar