En çok seni, senin ihmal ettiğini fark etmedin mi? Sahi en son ne zaman durup sordun kendine: “Nasıl hissediyorum? Gerçekten mutlu muyum?” Ne zaman fark edeceksin, sana yalnızca senin iyi geleceğini? Ne kalabalık arkadaş grubun, ne de hunharca yaptı…

Ruhumda filizlenen gizli bir bahar taşıyorum. Dallarımda açmayı bekleyen umut tomurcukları. Farklı kokular barındırır her duygum. Heyecanım yasemin, neşem bir papatya, hüznüm siyah gül iken huzurum bir lavanta, öfkem ise petunya.. Henüz keşfedilmemi…

Bazen kelimeler yetmez anlatmaya... Sessizlik en yoğun duyguların dilidir aslında. Kelimelerle çok kısıtlı bir iç döküm yaşarken, susarak bir çok şey anlatabilir insan. Gürültüden, kalabalıktan uzak. Belki de gerçek huzurun tarifi... Sessizlik... As…

Ruhunun sesini en son ne zaman duydun? Bazı sesler sessizdir. Ne kulakla duyulur, ne kelimeye sığar. Ama bilirim... İçimde bir kuş var. Bazen kırık, bazen ürkek… ama hep kanat çırpıyor. Bazen kimseye anlatamadığım cümleleri yazıya döküyorum. Kelimel…