İnsan nasıl kendi içine gömülür demeyin, gömülebiliyormuş... İnsan nasıl kendi içine gömülür demeyin, gömülebiliyormuş. İçine içine ansızın bir gece vakti ölünebiliyormuş.  Gözlerin parıldamaz olup senin fısıltıya dönebiliyormuş. Susabiliyormuş gül…

Ruhumda filizlenen gizli bir bahar taşıyorum. Dallarımda açmayı bekleyen umut tomurcukları. Farklı kokular barındırır her duygum. Heyecanım yasemin, neşem bir papatya, hüznüm siyah gül iken huzurum bir lavanta, öfkem ise petunya.. Henüz keşfedilmemi…