Başka bir şehir, bambaşka yollar, yeni insanlar ve yeni bir ben...
Tütüyor gözlerimde hiç bilmediğim bir şehrin hiç bilmediğim sokakları . Keşfetmem gereken onca yol var biliyorum, çağrılıyorum. İyi gelir belki de, kim bilir?
Başka bir şehir, bambaşka yollar, yeni insanlar ve yeni bir ben...
Belki de bir banka otururum akşamüzeri, ne geçmişin yükü düşer omzuma, ne yarının soruları. Bir adım atarım, sonra bir adım daha…Yolun nereye çıktığı değil, yolun beni kimden alıp kime çevirdiğiyle ilgilenirim artık.
Başka bir şehir, bambaşka yollar, yeni insanlar ve yeni bir ben...
Kimse bilmez içimde neler susturduğumu. Rahatım, bu yüzden, bazen en büyük özgürlük, bilinmemektir. Ve belki bir sabah, rüzgarı yüzümde bulurum. Adını koyamadığım bir his gibi, hem ürperten hem sarıp sarmalayan. Hiç tanımadığım bir sokakta, hiç tanımadığım bir ben olarak geçerim kaldırımlardan. Kimselerin bilmediği yeni bir bahar inşa ederim kendime.
Başka bir şehir, bambaşka yollar, yeni insanlar ve yeni bir ben....
Bu bir kaçış değil, bir kalış da değil. Bu, durmanın bile anlamını kaybettiği bir yer aslında. Adresi olmayan bir yolculuk. Ve ben, nereye gittiğimi bilmeden, sadece yürüyorum…
Başka bir şehir, bambaşka yollar, yeni insanlar ve yeni bir ben...
İçimdeki dehlizleri birer birer aşmak için başladı bu yolculuk. Belki de, her bilinmez köşede saklıdır umut. Şimdi suskunluğun içinde fısıldar hayat, 'en soğuk sabahlarda bile yeşerecek yeni anlar, filizlenecek yeni umutlar var.'
Kim bilir..?🪶
0 Yorumlar