Kalp ve Akıl Arasındaki Sonsuz Mücadele🕊️

Kalbimi mi dinlemeliyim yoksa aklımı mı..? diye sorduğunu duyar gibiyim...

İnsanın varoluşundan beri süregelen bir çatışma vardır, kalp ve akıl. Biri duyguların, hislerin ve tutkuların kaynağı iken diğeri mantığın, muhakemenin ve gerçeklerin bekçisidir. Öte yandan bu iki güç, insan ruhunda sürekli bir savaş halindedir. Kalp, içten gelen sesle bizi anlık mutluluklara, heyecanlara sürüklerken, akıl, uzun vadeli planları, olası sonuçları ve ne doğru ne yanlış düşünerek daha temkinli davranmamızı sağlar.

Özellikle kritik anlarda önem kazınır bu iki zıt kavram. Akıl, sana her zaman yapmaman gerekeni veya neyin mantıklı olduğunu söyler, kalp ise sadece hissettiğin şeyi yaşamanı. Bir yanın der ki, 'dinle kalbini hissettiğini yaşamalısın', diğer yanın ise 'mantıklı ol en doğru olanı yapmalısın'.

Oysa akıl yalnızca bakar kalp ise görür. Aklın reddettiğini kalbin onaylar, kalbin reddettiğini ise aklın. Çok nadir ortak noktada buluşurlar. Kalbin ve aklın dengesidir bu. Fakat genelde kalp akla karşı çıkar. Akıl  net, köşeli ve sistemlidir. Yumuşak ve esnek olan ise kalp. 

Genelde kalbimi dinlerim ben. Kalbin de bir aklı olduğuna inanırım hep. Hisler yanıltmaz diye düşünürüm. Çünkü kalp olacak olanı, özellikle de buna inanlar için önceden hissettirir. Doğru olan nedir, ne yapmalısın, kalbin bunları sana tek tek anlatır. Şayet yeterince kulak verirsen ona. Kalp ruhun orkestra şefidir. 'Ruh bilir', der, Mevlana. O halde kalp ruhun temsilcisidir. Kalp bilir, hisseder. Kalbin işitir gerçeği. 

İnsan kırıldıkça kalpten çok akla söz hakkı tanır, onu dinler. Fakat akıl uzun vadede doğru kararlar alsa da çoğu zaman mutluluk getirmez. Doğru olanı yaparsın ama hissettiğin hep ukde kalır içinde, düğüm olur her şey. Kalp bazen yanıltsa da onu dinlemelisin. Çünkü kalbini dinleyince insan çokça pişmanlık duymaz. En azından içimde kalmadı der. Aklını dinleyip yapmadığın şeylerden daha fazla pişmanlık duyarsın. İşte tam da bu yüzden kalbimin sesi, hayatımın pusulasıdır.

Peki ya sen.... kalbine mi, yoksa aklının sesine mi daha çok güveniyorsun ?